خبرگزاری «حوزه» روایت زیر را از کتاب «أمالی طوسی» منتشر می‌کند.
امـام جعفر صـادق علیه السلام:
لَستُ اُحِبُّ أنْ أرَی الشّابَّ مِنْکُمْ اِلاّ غادِیاً فی حالَیْنِ: إمّا عالِماً أوْ مُتَعَلِّماً، فَإنْ لَمْ یَفْعَلْ فَرَّطَ، فَإنْ فَرَّطَ ضَیَّعَ، فَإنْ ضَیَّعَ أثِمَ، وَ إنْ اَثِمَ سَکَنَ النّارَ وَالَّذی بَعَثَ مَحُمَّداً بِالحَقِّ
هیچ دوست ندارم جوانی از شما را ببینم مگر در یکی از این دو حالت: یا دانا باشد و یا در حال آموختن و اگر چنین نباشد، کوتاهی کرده است و اگر تفریط کند، تباه کرده است و اگر تباه کند، گناه کرده و اگر گناه کند، به خدایی که محمد (صلی الله علیه و آله و سلم) را به حق مبعوث کرده قسم که این جوان در آتش ماندگار خواهد شد.
أمالی طوسی، ۳۰۳ ـ ۶۰۴
